Teknoloji bağımlılığının yol açtığı : hikikomori hastalığı

MüzminBekar

New member
DİKKAT !!! HİKİKOMORİ GELİYOR…

Hikikomori, Japonca da “elini, ayağını çekmek” manasına geliyor. Bu terim değişen teknolojinin merkezi diyebileceğimiz Japonya dan yayılmış ve 21. Yüzyılın hastalığı olarak tanımlanıyor. Japonlar, klâsik yaklaşımlarından dolayı, bilhassa erkek çocuklarının her türlü hizmetini ayağına kadar getirdikleri için bu hastalık yaygınlaşmış durumda. Dünyada ve Türkiye de de tehlikeli bir seyir izliyor. Erken teşhis edilmeli, en hoşu de Hikikomori ye niye olabilecek durumlar denetim altına alınmalıdır.

Bu hastalık, her ne kadar süratle gelişen teknolojinin yarattığı bir hastalık olarak görülse de temelde diğer niçinlere dayanıyor. Kişi, teknoloji ile ilgilenerek kendisini toplumsal etrafa kapatıyor. Bilgisayar ekranı ile sanal alemde bağlantı kuruyor. Bu irtibat, o denli boyutlara geliyor ki artık kişi tüm temel muhtaçlıklarını odasında karşılıyor. Yemeğini ailesi ile yemiyor, odasında yemek, uyumak dahil tüm gereksinimlerini karşılıyor. Hatta, o kadar büyük boyutlara kadar gelebiliyor ki tuvalet gereksinimini bile odasında giderenler olabiliyor.
Hikikomori hastalığı, büyük oranda erkeklerde ve 15 yaşlarında görülüyor. Bu bireyler, sanal bir dünyada olmanın rahatlığını yaşıyorlar, herşeyi kendi istedikleri biçimde yönetebiliyorlar, karşı çıkan olmuyor. Kişi kendi kendisine yaşıyor, aileden bireylerle bile irtibat kurmak istemiyor. Tahminen, ayda bir, yakın bir yere,birşey almaya gidiyor. Asosyal olma durumu pek farkedilmiyor. Kişinin kendi tercihi olarak düşünülüyor. Günümüzde, çocuk odalarının içe dönük kullanılması, yalnızca çocuğa özel olarak düşünülmesi, konutlarda ısıtma alanının ve kullanım alanının geniş olması bireyler içindeki bağlantısı ister istemez azaltıyor.

Hikikomori hastalığı, başlangıçta bilgisayar, internet düşkünlüğü ya da bağımlılığı olarak tanımlanıyor. Aileler, evvelce, çocuklarının dışarıda kendilerinin bilmediği bir yerde vakit geçireceğine, konutta olmalarını tercih ediyorlar. Lakin, durum bakıyorlar ki hikikomori haline gelmiş. Hikikomori, bu tıp şahısları tanımlamak manasında da kullanılıyor, isim olarak ta kullanılıyor.

13-14 yaşlarında başlayan hikikomoride önergenlikte olan erkek çocuklar, odalarında ders çalışıyor diye düşünülmemeli, teknolojik araçların denetim altında kullanılmasına müsaade verilmelidir. Bunun yanında çocukların derslerde çoka kaçmamaları, günün planlı kullanması da kıymetlidir. Kız çocuklar da dikkatle izlenmeli, bağlantı sağlıklı biçimde devam etmelidir.

Bilgisayarlar, ortak kullanım alanında, mesela, salonda kullanılmalı, aileler kendilerini teknolojik alanda geliştirmeye değer vermeli ki takip edebilsinler; çocuklar, odalarında ders çalışırken, büsbütün denetimsiz bırakılmamalı, mümkünse oda kapısı kapatılmamalı, çocuğun odasına vakit zaman girerek, aileden kopuk bir durum yaratılmamalıdır.

Altta yatan sebebin âlâ gitmeyen gönül bağlantıları de olabileceği düşünülerek, çocuk ve gençler aile dayanağından mahrum bırakılıp, kendi içlerine kapanmalarına niye olabilecek durumlar yaratılmaktan kaçınılmalıdır. Gence kendini uygun söz edebilecek ortam meskende her vakit için sağlanmış olmalıdır. Çocuk ve gençler, toplumsal alakalara yönlendirilmeli, açık hava oyunlarına ve arkadaşlık alakalarına ortam hazırlanmalıdır. Bilgisayar ve internet, oyun yüklü değil; gerçek muhtaçlığa yönelik olarak kullanılmalıdır. Burada anne- babanın örnek olduğunu da belirtmeden geçemeyiz.

Kaybedilmiş nesiller yaratmak istemiyorsak elimizde ve evimizdeki tehlikenin farkına varmalı, geç kalmadan tedbirlerimizi almalı, gerekirse uzmanlardan yardım alabilmeliyiz.
Aileler, olabildiğince sabah kahvaltılarında ve akşam yemeklerinde bir ortada olmalı, aile bireyleri günü, konuşarak değerlendirebilmelidir. Herkes günü nasıl geçirdiğini anlatabilmelidir. Çocuk ve gençler, daha fazlaca dinlenmeli, faal dinleme yapılmalıdır.
Çocukların eğitiminde, otokontrol sahibi olabilmeleri amaçlanmalıdır. Teknolojik araçların en verimli biçimde nasıl kullanılabileceği, vaktin ne kadar kıymetli olduğu üzerinde durularak, bilgiler tartışılmalıdır. Aile ile çocuk-genç içindeki bağlar kuvvetlendirilmeli, ortak paylaşımlar çoğaltılmalıdır.

ÖZNUR SİMAV

AİLE DANIŞMANI-KURUCU-PEDAGOG
 
Üst