MüzminBekar
New member
Mizaç, bireyin doğuştan getirdiği özelliklerdir. Kişiliğinin bir modülü, şeklidir. Yani yaptığı bir davranışı niye en yaptığı değil nasıl yaptığı, hislerini nasıl tabir ettiğidir. Aslında sıkça kullandığımız tabirle ‘’onun tarzı’’ tabiri onun mizacı demektir.
Bu niçinle her çocuğun her davranışta vereceği reaksiyonun tıpkı olmasını bekleyemeyiz. Örneğin kimisi aldığımız bir hediyeyi epeyce beğenip havalarda uçabilir, kimisi beğenmediği bir özelliğine takılıp kıyameti koparabilir, kimisi ise hiç bir reaksiyon vermeyebilir ya da hız bile asabilir.
İşte bu davranış üslubu diyebileceğimiz mizaç doğuştan gelir, yalnızca kalıtım ve etraf tarafınca oluşmaz. şüphesiz ki kalıtım, etraf, aile ortamı, mizacı ve kişiliği tesirler, şekillendirir lakin asla mizacın asıl sebebi değillerdir.
Kalıtım, genlerin bireyin kişiliğine, mizacına yüzde elli tesiri olabilmektedir, hatta kiminiz, ebeveyninize ‘’ben çocukken nasıldım’’ diye sorduğunuzda, çocuğunuzun nasıl size benzediğini görmüşsünüzdür ya da teyzesine , halasına, amcasına vb. Fakat kimi vakit olur ki ‘’bu çocuk kime çekmiş?’’, ‘’niçin bu biçimde anlamıyorum?’’ diyebilirsiniz. İşte burada devreye kişisellik giriyor.
Her insan farklıdır ve özeldir ve farklı mizaca sahip olabilir, hiç bir akrabasına benzemeyebilir ya da istemediğimiz bir şahsa de benzeyebilir buna pürüz olamayız. Şu da bir gerçektir ki çocuklarımızın tarzlarına(mizacına) ne kadar olumsuz reaksiyon verirsek, beğenmediğimiz reaksiyonlar artacaktır ancak onu o denli kabul edip, hürmet duyarak daha az müdahaleye ve uğraşa girersek, üzücü yıpranıcı durumlar ortaya çıkmamış olur.
www.gelisimselpediatri.com
Bu niçinle her çocuğun her davranışta vereceği reaksiyonun tıpkı olmasını bekleyemeyiz. Örneğin kimisi aldığımız bir hediyeyi epeyce beğenip havalarda uçabilir, kimisi beğenmediği bir özelliğine takılıp kıyameti koparabilir, kimisi ise hiç bir reaksiyon vermeyebilir ya da hız bile asabilir.
İşte bu davranış üslubu diyebileceğimiz mizaç doğuştan gelir, yalnızca kalıtım ve etraf tarafınca oluşmaz. şüphesiz ki kalıtım, etraf, aile ortamı, mizacı ve kişiliği tesirler, şekillendirir lakin asla mizacın asıl sebebi değillerdir.
Kalıtım, genlerin bireyin kişiliğine, mizacına yüzde elli tesiri olabilmektedir, hatta kiminiz, ebeveyninize ‘’ben çocukken nasıldım’’ diye sorduğunuzda, çocuğunuzun nasıl size benzediğini görmüşsünüzdür ya da teyzesine , halasına, amcasına vb. Fakat kimi vakit olur ki ‘’bu çocuk kime çekmiş?’’, ‘’niçin bu biçimde anlamıyorum?’’ diyebilirsiniz. İşte burada devreye kişisellik giriyor.
Her insan farklıdır ve özeldir ve farklı mizaca sahip olabilir, hiç bir akrabasına benzemeyebilir ya da istemediğimiz bir şahsa de benzeyebilir buna pürüz olamayız. Şu da bir gerçektir ki çocuklarımızın tarzlarına(mizacına) ne kadar olumsuz reaksiyon verirsek, beğenmediğimiz reaksiyonlar artacaktır ancak onu o denli kabul edip, hürmet duyarak daha az müdahaleye ve uğraşa girersek, üzücü yıpranıcı durumlar ortaya çıkmamış olur.
www.gelisimselpediatri.com