FreeDoom
New member
Yüksek Mahkeme Salı günü, pek çok uzmanın ABD vergi sisteminin geniş alanlarını yeniden yazabileceği konusunda uyardığı bir davada, yabancı gelire uygulanan vergiyi dar anlamda onaylama konusunda anlaşmaya varmış görünüyordu.
Yargıçların çoğunluğu verginin kaldırılması konusunda şüpheci görünüyordu. Bunun yerine, mahkemenin liberal kanadı ve daha ılımlı muhafazakarlar da dahil olmak üzere yargıçlar, daha geniş bir emsal oluşturmayacak sınırlı bir karara giden yolu arıyor gibi görünüyordu.
Yargıç Sonia Sotomayor, iki saatten fazla süren yoğun, son derece teknik tartışmanın yarısında, “Tarafları yıldızlara ateş ettikleri için suçlamıyorum” dedi. “Sanırım soruların özü, hiç kimsenin herhangi bir şeyin tanımından memnun olmadığı yönünde, tamam mı?”
“Dar bir şekilde yönetmenin iki yolu” olduğunu öne sürdü.
Yargıç Neil M. Gorsuch da aynı fikirde görünüyordu. Yargıç Sotomayor konuştuktan sonra ona döndü ve şöyle dedi: “Yargıç Sotomayor’un önerdiği gibi yakın bir tartışmaya yer olduğunu düşünüyorum.”
Dava, ilk bakışta bir vergi yasasıyla ilgili sınırlı bir anlaşmazlık gibi görünüyor, ancak birçok vergi uzmanı bunun gelir tanımını temelden değiştirebileceğini ve milyarderlerin servetini vergilendirmeye yönelik gelecekteki çabaları engelleyebileceğini söyledi.
2017 yılı sonunda Başkan Donald J. Trump tarafından imzalanan bir yasayla ilgiliydi. Vergi Kesintileri ve İstihdam Yasası adı verilen yasa, Amerikan şirketlerinin yabancı kârlarının vergilendirilme şeklini değiştiren bir hüküm içeriyordu. Yabancı bağlı ortaklıkların kârlarına bir kerelik vergi uyguladı. Yasadan önce vergiler yalnızca Amerika Birleşik Devletleri’ne getirilen karlar üzerinden ödeniyordu.
Moore / Amerika Birleşik Devletleri, No. 22-800, görünüşte basit bir soruyu ele alıyor: Neler gelir sayılır ve ne zaman böyle bir vergiye tabi olmalıdır?
Tek seferlik vergi genellikle işletmeler için geçerli ancak Washington eyaletindeki bir çift, yaklaşık 15.000 dolar ödemeye zorlandıktan sonra yasaya itiraz etti.
Muhafazakar ve ticari gruplar tarafından desteklenen bir çift olan Charles ve Kathleen Moore, 2006 yılında Hindistan’daki kırsal çiftçilere tarım ekipmanları konusunda yardım etme girişimi olan bir arkadaşlarının şirketine yatırım yapmıştı.
Mahkeme belgelerinde çift, KisanKraft şirketinden hisse alma karşılığında şirkete 40.000 dolar yatırım yaptıklarını söyledi. 2017 yılı itibarıyla şirketin Hindistan’daki 14 bölge ofisinde 350’den fazla çalışanı vardı.
Mahkeme belgelerine göre Bay Moore, şirketi denetlemek için birkaç kez Hindistan’a gitti. “KisanKraft’ın Hindistan’ın kırsal kesimindeki yoksullarının hayatlarında yarattığı farktan etkilendiğini” söyledi. Çift, herhangi bir temettü veya başka ödeme almadıklarını söyledi.
Ancak 2018’de çift, yaklaşık 15.000 dolarlık sürpriz bir vergi faturası aldı. Çift, eski bir meslektaşına bu konuyu sorduğunda, mahkeme belgelerinde, yeni yasanın KisanKraft’ın 2006’da yeniden yatırıma yatırılan kârları üzerinden artık gelir vergisi borçlu oldukları anlamına geldiğini söylediğini söylediler.
Moores’un hikayesinin ayrıntıları, mahkemenin vergi kanununun geçmişine ve gelirle ilgili çeşitli yorumlara odaklanan sözlü argümanında neredeyse tamamen yoktu.
Moores’un avukatı Andrew M. Grossman, başlangıçta hükümetin “gelir” kelimesinin anlamını yanlış yorumladığını ve hükümetin tanımını benimseyen bir mahkeme kararının “mevcut yasayı saptıracağını” savundu.
Moores, “gelirin” mülkün takdiri yoluyla değil, yalnızca vergi mükellefine yapılan ödemeler yoluyla kazanılan kar anlamına geldiğini söyledi.
Mahkemenin liberal kanadı Yargıç Sotomayor, Elena Kagan ve Ketanji Brown Jackson bu iddialara karşı çıktı.
Hükümeti temsil eden Başsavcı Elizabeth B. Prelogar, söz konusu vergi hükmünün “16. Değişikliğin metnine ve tarihine sıkı sıkıya bağlı olduğunu” iddia etti. Değişikliğin “Kongre’nin gelir üzerinden vergi uygulamasına izin verdiğini” ve “16. Değişikliği hazırlayanların” söz konusu hüküm gibi vergileri de içerecek şekilde gelir üzerinden alınan vergiler anlamına geldiğini ekledi.
Mahkemenin Moores için vereceği kapsamlı kararın “vergi kanununun uygulanmasında temel bir değişikliğe yol açacağını ve trilyonlarca dolarlık vergi gelirine mal olacağını” söyledi.
Yargıç Samuel A. Alito Jr., Bayan Prelogar’la hararetli, uzun bir tartışmaya girişerek, hükümetin davanın “geniş kapsamlı sonuçlar doğuracağı” yönündeki görüşüne ilişkin şüphelerini dile getirdi.
“Okuldan mezun olan ve garajında küçük bir işletme kuran ve 20 yıl sonra, 30 yıl sonra bu kişinin milyarder olduğunu” anlatan bir hipotez ortaya attı ve Kongre’nin bu parayı vergilendirilebileceği gerekçesi ile kullanıp kullanmayacağını sordu. , gelirdir.
Bayan Prelogar hemen, örneğinin “bana hipotezin aslında bir emlak vergisi işlevi gördüğü gibi geldiğini” söyledi.
Yargıç Gorsuch araya girdi ve Bayan Prelogar’ın iddialarının gücünü sorguladı.
“Sadece iddianızın sınırlarının ne olduğunu soruyorum” dedi. “Bana öyle geliyor ki öyle biri yok.”
Bayan Prelogar, “Ben kesinlikle Kongre’nin geniş vergilendirme yetkilerine sahip olduğunu düşünüyorum” diye yanıt verdi.
Yargıç Gorsuch, Bayan Prelogar’a “yüz yıllık emsali bozmak istemediğini” söyledikten sonra Yargıç Kagan hemen aynı şeyi yaptı.
Yargıç Kagan, “Yargıç Gorsuch bizden 100 yıllık emsalimizi geçersiz kılmamızı istediğinizi söyledi” dedi. “Kulağa kötü geliyor. Sen misin?”
Duruşma salonunda toplananlar güldü.
Bayan Prelogar, “Mahkeme’den bu davadaki herhangi bir emsali geçersiz kılmasını istemediğini” ve “Mahkeme’den emsalini takip etmesini istediğini” açıkladı.
Dava son derece teknik olmasına rağmen bazı tartışmalara da yol açtı.
Bazı vergi politikası uzmanları, davanın yanlış gerçeklere dayandığını ve belirli konuların mahkemede nasıl görüldüğüne ilişkin artan incelemeyi yansıttığını iddia ederek mahkemeye davayı görmeme çağrısında bulundu.
Yasa taslağının hazırlanmasına yardımcı olan eski Temsilciler Meclisi sözcüsü Paul Ryan’ın da aralarında bulunduğu bazı muhafazakarlar da Moore’un davasını eleştirdi. Bay Ryan, kendi lehlerine verilecek bir kararın ABD vergi yasalarının üçte birine kadarını tehlikeye atabileceğini söyledi.
Yargıç Alito, Wall Street Journal’da Moores’un avukatlarından biriyle röportaj verdiğinde davaya daha fazla dikkat çekti ve bu da onun görevden alınması yönünde çağrılara yol açtı.
Demokrat milletvekilleri onu, Journal’ın görüş sayfalarında yazan avukat David B. Rivkin Jr. ile birden fazla röportaj yapmak için masaya oturarak etik çizgiyi aşmakla suçlamıştı. Yargıç Alito bu talepleri reddetti ve davayı görmek istediğini belirtti.
Tartışmaya ek olarak bazı etik uzmanları, Baş Yargıç John G. Roberts Jr., Yargıç Clarence Thomas ve Yargıç Jackson’ın da görevden çekilmesi gerektiğini öne sürdü. Her bir yargıcın, yargıçların vergiyi anayasaya aykırı ilan etmesi durumunda kendilerine fayda sağlayabilecek bir limited şirket veya ortaklığa dahil olduğuna dikkat çektiler.
Yargıçların çoğunluğu verginin kaldırılması konusunda şüpheci görünüyordu. Bunun yerine, mahkemenin liberal kanadı ve daha ılımlı muhafazakarlar da dahil olmak üzere yargıçlar, daha geniş bir emsal oluşturmayacak sınırlı bir karara giden yolu arıyor gibi görünüyordu.
Yargıç Sonia Sotomayor, iki saatten fazla süren yoğun, son derece teknik tartışmanın yarısında, “Tarafları yıldızlara ateş ettikleri için suçlamıyorum” dedi. “Sanırım soruların özü, hiç kimsenin herhangi bir şeyin tanımından memnun olmadığı yönünde, tamam mı?”
“Dar bir şekilde yönetmenin iki yolu” olduğunu öne sürdü.
Yargıç Neil M. Gorsuch da aynı fikirde görünüyordu. Yargıç Sotomayor konuştuktan sonra ona döndü ve şöyle dedi: “Yargıç Sotomayor’un önerdiği gibi yakın bir tartışmaya yer olduğunu düşünüyorum.”
Dava, ilk bakışta bir vergi yasasıyla ilgili sınırlı bir anlaşmazlık gibi görünüyor, ancak birçok vergi uzmanı bunun gelir tanımını temelden değiştirebileceğini ve milyarderlerin servetini vergilendirmeye yönelik gelecekteki çabaları engelleyebileceğini söyledi.
2017 yılı sonunda Başkan Donald J. Trump tarafından imzalanan bir yasayla ilgiliydi. Vergi Kesintileri ve İstihdam Yasası adı verilen yasa, Amerikan şirketlerinin yabancı kârlarının vergilendirilme şeklini değiştiren bir hüküm içeriyordu. Yabancı bağlı ortaklıkların kârlarına bir kerelik vergi uyguladı. Yasadan önce vergiler yalnızca Amerika Birleşik Devletleri’ne getirilen karlar üzerinden ödeniyordu.
Moore / Amerika Birleşik Devletleri, No. 22-800, görünüşte basit bir soruyu ele alıyor: Neler gelir sayılır ve ne zaman böyle bir vergiye tabi olmalıdır?
Tek seferlik vergi genellikle işletmeler için geçerli ancak Washington eyaletindeki bir çift, yaklaşık 15.000 dolar ödemeye zorlandıktan sonra yasaya itiraz etti.
Muhafazakar ve ticari gruplar tarafından desteklenen bir çift olan Charles ve Kathleen Moore, 2006 yılında Hindistan’daki kırsal çiftçilere tarım ekipmanları konusunda yardım etme girişimi olan bir arkadaşlarının şirketine yatırım yapmıştı.
Mahkeme belgelerinde çift, KisanKraft şirketinden hisse alma karşılığında şirkete 40.000 dolar yatırım yaptıklarını söyledi. 2017 yılı itibarıyla şirketin Hindistan’daki 14 bölge ofisinde 350’den fazla çalışanı vardı.
Mahkeme belgelerine göre Bay Moore, şirketi denetlemek için birkaç kez Hindistan’a gitti. “KisanKraft’ın Hindistan’ın kırsal kesimindeki yoksullarının hayatlarında yarattığı farktan etkilendiğini” söyledi. Çift, herhangi bir temettü veya başka ödeme almadıklarını söyledi.
Ancak 2018’de çift, yaklaşık 15.000 dolarlık sürpriz bir vergi faturası aldı. Çift, eski bir meslektaşına bu konuyu sorduğunda, mahkeme belgelerinde, yeni yasanın KisanKraft’ın 2006’da yeniden yatırıma yatırılan kârları üzerinden artık gelir vergisi borçlu oldukları anlamına geldiğini söylediğini söylediler.
Moores’un hikayesinin ayrıntıları, mahkemenin vergi kanununun geçmişine ve gelirle ilgili çeşitli yorumlara odaklanan sözlü argümanında neredeyse tamamen yoktu.
Moores’un avukatı Andrew M. Grossman, başlangıçta hükümetin “gelir” kelimesinin anlamını yanlış yorumladığını ve hükümetin tanımını benimseyen bir mahkeme kararının “mevcut yasayı saptıracağını” savundu.
Moores, “gelirin” mülkün takdiri yoluyla değil, yalnızca vergi mükellefine yapılan ödemeler yoluyla kazanılan kar anlamına geldiğini söyledi.
Mahkemenin liberal kanadı Yargıç Sotomayor, Elena Kagan ve Ketanji Brown Jackson bu iddialara karşı çıktı.
Hükümeti temsil eden Başsavcı Elizabeth B. Prelogar, söz konusu vergi hükmünün “16. Değişikliğin metnine ve tarihine sıkı sıkıya bağlı olduğunu” iddia etti. Değişikliğin “Kongre’nin gelir üzerinden vergi uygulamasına izin verdiğini” ve “16. Değişikliği hazırlayanların” söz konusu hüküm gibi vergileri de içerecek şekilde gelir üzerinden alınan vergiler anlamına geldiğini ekledi.
Mahkemenin Moores için vereceği kapsamlı kararın “vergi kanununun uygulanmasında temel bir değişikliğe yol açacağını ve trilyonlarca dolarlık vergi gelirine mal olacağını” söyledi.
Yargıç Samuel A. Alito Jr., Bayan Prelogar’la hararetli, uzun bir tartışmaya girişerek, hükümetin davanın “geniş kapsamlı sonuçlar doğuracağı” yönündeki görüşüne ilişkin şüphelerini dile getirdi.
“Okuldan mezun olan ve garajında küçük bir işletme kuran ve 20 yıl sonra, 30 yıl sonra bu kişinin milyarder olduğunu” anlatan bir hipotez ortaya attı ve Kongre’nin bu parayı vergilendirilebileceği gerekçesi ile kullanıp kullanmayacağını sordu. , gelirdir.
Bayan Prelogar hemen, örneğinin “bana hipotezin aslında bir emlak vergisi işlevi gördüğü gibi geldiğini” söyledi.
Yargıç Gorsuch araya girdi ve Bayan Prelogar’ın iddialarının gücünü sorguladı.
“Sadece iddianızın sınırlarının ne olduğunu soruyorum” dedi. “Bana öyle geliyor ki öyle biri yok.”
Bayan Prelogar, “Ben kesinlikle Kongre’nin geniş vergilendirme yetkilerine sahip olduğunu düşünüyorum” diye yanıt verdi.
Yargıç Gorsuch, Bayan Prelogar’a “yüz yıllık emsali bozmak istemediğini” söyledikten sonra Yargıç Kagan hemen aynı şeyi yaptı.
Yargıç Kagan, “Yargıç Gorsuch bizden 100 yıllık emsalimizi geçersiz kılmamızı istediğinizi söyledi” dedi. “Kulağa kötü geliyor. Sen misin?”
Duruşma salonunda toplananlar güldü.
Bayan Prelogar, “Mahkeme’den bu davadaki herhangi bir emsali geçersiz kılmasını istemediğini” ve “Mahkeme’den emsalini takip etmesini istediğini” açıkladı.
Dava son derece teknik olmasına rağmen bazı tartışmalara da yol açtı.
Bazı vergi politikası uzmanları, davanın yanlış gerçeklere dayandığını ve belirli konuların mahkemede nasıl görüldüğüne ilişkin artan incelemeyi yansıttığını iddia ederek mahkemeye davayı görmeme çağrısında bulundu.
Yasa taslağının hazırlanmasına yardımcı olan eski Temsilciler Meclisi sözcüsü Paul Ryan’ın da aralarında bulunduğu bazı muhafazakarlar da Moore’un davasını eleştirdi. Bay Ryan, kendi lehlerine verilecek bir kararın ABD vergi yasalarının üçte birine kadarını tehlikeye atabileceğini söyledi.
Yargıç Alito, Wall Street Journal’da Moores’un avukatlarından biriyle röportaj verdiğinde davaya daha fazla dikkat çekti ve bu da onun görevden alınması yönünde çağrılara yol açtı.
Demokrat milletvekilleri onu, Journal’ın görüş sayfalarında yazan avukat David B. Rivkin Jr. ile birden fazla röportaj yapmak için masaya oturarak etik çizgiyi aşmakla suçlamıştı. Yargıç Alito bu talepleri reddetti ve davayı görmek istediğini belirtti.
Tartışmaya ek olarak bazı etik uzmanları, Baş Yargıç John G. Roberts Jr., Yargıç Clarence Thomas ve Yargıç Jackson’ın da görevden çekilmesi gerektiğini öne sürdü. Her bir yargıcın, yargıçların vergiyi anayasaya aykırı ilan etmesi durumunda kendilerine fayda sağlayabilecek bir limited şirket veya ortaklığa dahil olduğuna dikkat çektiler.