Çocukların mesken ödevlerini oburlarının yapmasının sakıncaları

MüzminBekar

New member
Anne- babalar, çocuklarının her türlü sorunununu çözmek için kendilerini sorumlu hissederler. Burada sorunun ne olduğu ve ne biçimde yardımcı olunması gerektiğinin bilinmesi değer kazanmaktadır. Tüm problemleri anne-baba çözerse, gelecekte nasıl bir durum onları beklemektedir? Bu sorunun cevabı, çocuk ve aile açısından kesinlikle değerlendirilmelidir. Çocuklar, problemlerini çözerek büyürler, bu fırsat onlara tanınmalıdır. Hatta, özel olarak çözülmesi gereken ortamlar bile yaratılabilir. Örneğin, yeni yürümeye başlayan bir çocuğun düştükten daha sonra yerden kalkması, onun için sorundur. Bebeğin, uzaktaki bir nesneyi almak için uzanması ve başarması; onun için sorunun tahlilidir.
Sorun çözme davranışı desteklenmesi gerekirken; anne-baba çocuklarının ödevlerini kendileri yaparsa çocuklarını bu süreçten mahrum bırakırlar.

Mesken ödevleri, dersin ferdî kısmıdır, öğrenilenleri pekiştirmek ve eksikleri tamamlamak maksatlı verilir. Farklı gereçler, değişik, boyutlu uygulamalara yer verilir. Çocuk, öğrenmenin bu boyutundan eksik kalmamalıdır. Tahminen, yetişkinler için karton, boya, artık materyaller ile çalışmalar çocuğun altından kalkamayacağı biçiminde algılanıp, kendileri tarafınca yapılmaya çalışılsa da; bu çalışmalar öğrenci için kıymetlidir.

Dikkat edilecek konu; sınıfça ORTAK karar alınıp; yetişkinlerin YAPMADIĞI ödevlerin sınıfa getirilmesidir. Okullarda güya anne-babaların ödevleri yarışmaktadır. En hoş ödevi yapma ve nota dayalı sistem olduğu için yetişkinler, ellerinden geleni yapmaktadır!!! bu türlü ödevler asıl hedefine hizmet etmemektedir. Yetişkinler, lakin gereçleri sağlamalı ve rehberlik yapmalıdır.

Ödev yapmak, bir sorumluluktur. Çocukta sorumluluk hislerinin gelişmesine dayanaktır. Anne-babanın bakılırsavi; çocuğa, ödevlerini sağlıklı bir biçimde yapabileceği ortam hazırlamaktır.

Ödevleri anne-babanın yapması, ya da oburunun yapması çocuğa ödevle ilgili olarak, hiç bir şey kazandırmayacaktır. Çocuğa, rehberlik yapılabilir; ödev yapmak asla!
Çocuğun özgüvenini zedeler, ileriki hayatı için epey değerli olan bu kazanımı elde edememiş olur. Yapabilme, başarabilme hissini yaşamasına pürüzdür. Çocuk zorlanıyorsa öğretmen ile bağlantı kurulmalı, ödevlerde tahminen bir daha yapılanma sağlanmalıdır. Öğretmen de çocukların gelişim ve yaşlarına ihtimam göstererek, çocuğun gözünü korkutmayacak ödevler vermeli ve çocukların hevesle yapmalarını sağlamalıdır.
Çocuk, motivasyon konusunda desteklenmelidir. Çocukla birlikte, ödev yapmanın gerekliliği ile ilgili muahede sağlanmalıdır. Aslında ödevler, her çocuğun gelişim düzebir daha ve ruhsal tarafına uygun olarak caydırıcı olmayıp, çocuk, başardıkça artırılarak düzenlenmelidir. Bu noktada aile, okul ve tahminen uzmanlar işbirliği ortasında olmalıdır.
Birebir yılın çocukları sınıfta farklılık yaratmakta; yılın başında ve sonundaki aylarda doğan çocuklar birarada bulunmaktadır. Buna ayrıyeten değişik gelişim seviyelerini, algılama biçimlerindeki farklılıkları, duyusal (işitsel, dokunsal, görsel vb.) zeka çeşitlerini de eklersek; ödev yapma ile ilgili kişiselliğin kıymetli olduğu ortaya çıkacaktır. Tüm, bu saptamalardan daha sonra verilen ödevleri çocukların kendilerinin yapmaları muvaffakiyet istikametinde tesirli olacaktır; ödevden beklentileri karşılayacaktır.

Ödev şuuru kazandırmak bu bahiste değerlidir. Çocuk, kendisine eziyet olsun diye ödev yaptığı fikrine sahip olmamalıdır. Ödev yapmaya niye gereksinim olduğu çocuklara kavratılmalıdır. Öğrenilen ayrıntıların kalıcı olması ve unutulmaması için ödevlerin beyin çalışmasını desteklediği anlatılmalıdır.Ödevlerinde vaktinde yapılmasının değeri üzerinde durulmalıdır.

Ödevleri, çocuğunuzun yapması dileğiyle…

ÖZNUR SİMAV
PEDAGOG-AİLE VE İRTİBAT DANIŞMANI
 
Üst