Çocuklar kreşe yahut okula giderken niye ağlar?

MüzminBekar

New member
Çocuklar için konuttan ve anne babadan birinci ayrılma, toplumsallaşmanın birinci basamağı okul öncesi eğitimdir. Kreşe başlayan çocuk için bu süreç iddia ettiğinizden daha güç olabilir.

Meskende anne babası, anneanne, babaannesi ya da bakıcısı ile kalmaya alışkın olan çocuk, kreşe başladığı vakit kendini farklı bir ortamda bulur.

Konut herkes için olduğu üzere, çocuklar için de en sağlam ortamdır. Çocuk konutta istediği saatte uyanır, istediği saatte istediği oyuncak ile oynar, birden fazla vakit oyuncaklarını toplamaz, bunu onun yerine yapan yetişkinler vardır. Meskenin her alanını kendi istediği üzere kullanır.

Fakat kreşe başladığı vakit, bu rahatlığın yerini belirli kurallar ve hudutlar bütünü alır. Çocuğun verdiği reaksiyonlar de bu niçinledir esasen. Pekala çocuklar niye kreşe gitmek istemez, işte birtakım sebepler:

Çocuğun hayatına yeni bir ortam girer ki, bu ortam çocuğa göre ayarlanmaz, çocuk ortama göre kendini ayarlamalıdır.

Çocuğun ömrüne yeni bir otorite olan öğretmen girer. Öğretmen ona sevgi ve şefkatle yaklaşmasına karşın, ondan aşikâr başlı kurallara uymasını bekler. Bu duruma alışmak da çocuk için süreç gerektirir.

Tek çocuklu hayatta meskenin hakimi üzere yaşamaya alışmış olan çocuğun hayatına bir anda 10-15 farklı çocuk girer. Kendi yaş kümesi ortasında olan bu çocuklar da tıpkı onun üzere her istedikleri olsun istemektedir ve çocukların içinde bir ego savaşı başlar.

Anne babanın çalışıyor olması niçiniyle sabah kreşe bırakılan çocuk, akşam alınmakta, yemek, yemek daha sonrası rutin işler erken kısa müddet ortasında uyku saati gelmekte ve çocuk anne babasını az gördüğü ve onları özlediği için kreşe gitmeyi reddetmeye başlar.

Daha evvel çocuğun bakımı anneanne babaanne üzere büyük ebeveynler tarafınca yapılıyorsa ve onlar esasen çocuğun kreşe gitmesine istekli değillerse, çocuğun kreşe gitmek için sorun çıkardığı her anda “Gitmesin, ağlatmayın çocuğu, ben bakarım” halindeki telaffuzlarıyla çocuğa art çıkarlar.

Çocuğunuz kreşe yeni başladıysa ve gitmekte zorluk yaşıyorsa, bunlara dikkat etmenizde yarar olacaktır.

Çocuğunuz kreşe başlaması ile ilgili sonucu anne baba olarak bir arada aldığınızı bilsin ve bu hususla ilgili “Kreşe gitsin/gitmesin” formunda onun yanında tartışmayın.

Anneanne, babaanne, dede üzere büyük ebeveynlerin sürece olumsuz tesir edebilecek yansılarını denetim altına almaya çalışın.

Çocuğunuza kreşe gitmeyi bir mecburilik olarak değil, keyif olarak sunmaya çalışın.

Öğretmeni ile korkutmayın, bilakis kreşe başlama sürecinde çocuklar öbür çocuklardan evvel öğretmenlerine bağlanırlar. Kreş çocuğun anne babadan inançlı ayrılma, öğretmene inançlı bağlanma sürecidir.

Kreşin kapısında çocuğunuzu sizin kucağınızdan ağlatarak koparılmasına müsaade vermeyin. Bu davranış, çocukların size ve öğretmene karşı itimadını azalttığı üzere, ileriye yönelik hayatı için travmatik tesir yaratabilir.

Meskenden çıkarken kendisine ilişkin bit oyuncak ya da objeyi de kreşe götürmesine müsaade verin. Bu, kendini daha inançta hissetmesine yol açar.

Akşam meskene geldiğinizde tüm gün sizi görmediği ve özlediği için, mesken işleri ya da özel işlerinizden daha hayli, çocuğunuza vakit ayırın, onu duygusal olarak doyurun.

Kreşe başlama evresinde çalışan anne baba iseniz, iş durumunuzu ayarlamaya çalışın. Birkaç gün çocuğunuz ile bir arada kreşte kalmanız, onu beklemeniz faydalı olacaktır. Çocuğunuzun birinci gün kreşe problemsiz gitmesini ve ondan sonrasındaki günlerde de problemsiz devam etmesini beklemeyin. Reaksiyon verecektir. Verdiği yansıları kreş idaresi ve öğretmeni ile bir arada işbirliği ortasında çözmeye çalışın.

Bu reaksiyonlar uzun müddetli olursa, birlikteinde gece uyanma, ağlama, tik, davranış ve ahenk sorunları de gözlenirse uzman takviyesi almanızda yarar olabilir.
 
Üst