MüzminBekar
New member
Keşke, bayanlar günü ile ilgili bir yazı yazmıyor olsaydım. Önümüzdeki senelerda daha hoş bahisler üzerinde durabilsek. Aslında bayanlara özel bir gün tahsis edilmesi bayanların aciz varlıklar olduğunu kabul etmek üzere geliyor bana. Doğal ki bir istikametten bakarsak ta dikkatlerin bu husus üzerine çekilmesi bizim üzere ülkeler için elzem hale geliyor. Tahminen, şimdilerde anneler oğullarını eğitirken nezaket, görgü, ömür bilgisi, insanlara hürmetin gereği ve değeri üzere konular üzerinde durabilseler de hiç değilse gelecek jenerasyonlar kurtulabilse. Erkek çocuklara, gereğinden çok mana yüklememek gerekli. Çocuklar, hayli değerli. Kız-erkek ayrımı yapmak onların gelecekleri için aslına bakarsanız aksilikler yaratacaktır.
Başka tüm özel gün kutlamalarında, anmalarda daima alışıldık sahneler bir dahaleniyor. Ogünlerde büyüklerimiz, önde gelenler, daha evvel danışman vs nin hazırladığı A 4 kağıtlarını çıkarıyorlar. Başlıyorlar okumaya… Pek birçoklarının da öncesinden göz atmadığı bile belirli oluyor. Yapmacık kelamlar ve vücut lisanı kullanmasıyla bu görev de tamamlanmış sayılıyor.
Avutucu cümleler, neredeyse gerisinden gelecek sözcüğü biz tamamlayacağız. senelerdan beri bu bu biçimde sürer masraf. Sadede gelelim, sadede…
İlgili bakanlık geçmişteki açığı kapatmak üzere çalışmalar yapıyor, lakin hiç bir vakit kâfi olamıyor. Yurt haricinde sivil toplum kuruluşları bu işlere sahip çıkabiliyorlar. Ülkemizde, kalkınmakta olan ülkelerde bu işleri yapabilmek, yetişkinlik yaşlarında pek güç. Natürel ki ben genele bakarak söylüyorum.
Herkes geçim kaygısında, akşama karnım tok yatabilir miyim kanısında. Tüm dünya ülke önderleri sanki başlarını yastığa rahat koyabiliyorlar mı? Halklarından aldıkları vergileri yerli yerince değerlendirebiliyorlar mı?
Çok yaşlı bayanlar görüyorum, elinde orlondan örülmüş sabunluk, satabilme telaşında, o yaşta. İçim parçalanıyor. Bir taraftan da sahiden mi? diye sorguluyorum kendimi.
Aslında özel günler, dikkatleri biraz olsun çekmek için faydalı da olmuyor değil. Somut olarak yapılanlar, yalnızca bayanlar için değil; her yapılan çalışma listelenerek halka açık olarak belediyelerin, bakanlıkların sitelerinde yer almalı. kimi vakit internet sitelerinde rastlıyorum ” ilana itirazınız var ise , yanlışsız değilse, belirtiniz” üzere. Tahminen ben rastlamamış olabilirim, tahminen bir yerlerde belirtiliyordur, lakin internet sayfalarının bir köşelerinde reklam biçiminde ilan edilmeli.
Bayanların, sokakların o bilindik zararlarından koruyacak al çatı, mor çatı üzere meskenlerin kesinlikle çoğaltılması gerekli. Sığınma meskenleri demeye dilim varmıyor. Kesinlikle ruhsal dayanak, meslek sahibi etmek, çocuklarına da sahip çıkmak gerekli. Ayrıyeten bu bayanlara hayatta duruş dersleri, genel kültür dersleri de verilmeli. Özgüven kazandırma gayretleri olmalı.
Öncelikle bayanlar, kendi bedellerinin farkında olmalılar. Çalışan ya da çalışmayan olsun. Bayan olmak kâfi. 24 saat mesai sizi bekliyor. Çocuklarınız hasta olur, siz ilgilenmelisinizdir. Burada babalara da haksızlık yapmak istemiyorum, lakin çocuklar hasta olunca yanlarında annelerini görmek istiyorlar.
Televizyon, en epey kullanılan irtibat aracı ve şimdi tüm konutlarda baş köşede yerini alıyor.
AİLE BAĞLARI, İRTİBAT, ÇOCUK GELİŞİMİ VE EĞİTİMİ, EŞLERİN BİRBİRLERİNE KARŞI DAVRANIŞLARI, HANGİ SÖZCÜKLERLE BİRBİRLERİNE HİTAP ETMELİLER ?, EŞLER OLABİLECEK GÖRÜŞ AYRILIKLARINDA NASIL TARTIŞMALILAR?, TARTIŞMA ORTAMI NASIL DÜZENLENMELİ, BU ORTAMDA KİMLER BULUNABİLİR? HANGİ HUSUSLAR, HANGİ YAŞLARDAKİ ÇOCUKLARLA BİRARADA HANGİ KAİDELERDE TARTIŞILABİLİR?
İşte, buna benzeri bahisler televizyonlarda her insanın algılayabileceği biçimde ele alınmalıdır. Neler mi yapılabilir? Tiyatro sanatkarları danışmanlarla işbirliği ile eğitici oyunlar hazırlayabilirler. Dizi sinema ortalarına reklamların girdiği üzere kimi SPOT cümleler ya da manzaralar yer alabilir. Burada dikkat edilecek konu olumlu örnekler yansıtılarak; olumsuz davranışların unutturulma eforları olmalı.
Çalışan, üst seviye meslek sahibi bayanların da şiddete maruz kaldıklarını hepimiz epeyce düzgün biliyoruz. İstatistiki bilgi veremiyorum. Fakat biraz daha azınlıkta olduklarını düşünüyorum. Bayanlar, şiddete maruz kalsalar da hele çocukları var ise katiyen aile birliğini bozmamak için herşey kıymetine katlanıyorlar. Televizyonda kimi bayan programı diye ismi geçen programlara katılabilme hamasetini gösteren bayanların başlarına mevt kadar vahim durumlar geldiğini biliyoruz. bayanın canına tak etmiş herşeye karşın 75 milyonun karşısına çıkıyor. Kederine bir tahlil bulabilir miyim? fikrinde. Meskene gidince dayağın bin beterini yiyor. Ya da aslına bakarsanız konuta bile gidemeyip açıkta kalıyor. Devlet müdafaası ve takibi kaide. Kıymetli olan olay olup bittikten daha sonra hatalı ve hatalıların cezalandırılması değil; vahim olaylar meydana gelmeden tedbire çalışmalarıdır. Hapishanelerde artık mahkumların cezalarını çekecekleri yer kalmadı. Sonuç olarak, anlamsız olarak af çıkarılıyor, kişi duruşmada grup elbise giyip, kravat da taktıysa yeterli biçimden cezası da düşürülüyor. İnsan hakları! lakin ölenin ya da neredeyse azaba maruz kalmış olan kişinin insan hakları ne olacak?
Aileler, erkek çocuk eğitiminde, özbakım maharetlerini bile edinemeyen bireyler olmalarında bir sakınca görmüyorlar. Aslında birey olamıyorlar. Meskende ezik bir anne modeli, daima azarlanan, aşağılanan… Erkek çocuk, evlenme yaşına kadar bu ortamın ortasında büyüyor. Sosyo-ekonomik olarak ta kendilerine misal ailelerle bağlantı kuruyorlar. Artık onların NORMALi bu.
Çoklukla, erkek çocuklar, egoları fazlaca şişirilmiş büyütülüyorlar. Herkes biliyor, kız çocuklarını insan yerine koyup nüfusa bile kaydettirmeyen bir ülkede yaşıyoruz. Tüm bunların düzelmesi biraz vakit ve efor gerektiriyor.
Bayanlar, gözlemlerime bakılırsa enoldukca karışılan cinsiyet, enoldukca kullanılan cinsiyet. Bayan giyinmesini bilmez, erkek tarafınca yönlendirilir. Eteğini uzun giydin, kısa giydin, makyaj yaptın, yapmadın, kapalı giyindin, açık giyindin… adamların bu kadar, bayanların üzerinde olmamalı lisanları. Burada kendimize de bir özeleştiri yapmak istiyorum. Bayanlar uçlarda dolaşan giysilerini gözden geçirsinler. Bilmemek ayıp değil, herşeyi bilmemiz mümkünde değil. Kimseye laf söyleme fırsatı vermemeliyiz. Kendimizi eğitme gayretlerimizi daima devam ettirmeliyiz. Çağımız hayli süratli gelişiyor. Tam olamasa da bu isteğimiz hiç tükenmemeli.
Bayanlar, işe alınırken iş becerisindilk evvel seksilik ve hoşluk ön planda oluyor. Yurt haricinde bu bahiste gayret veren bayanlar olduğunu biliyorum.
daha sonra, bayanlar şiddete maruz kalıp polise müracaat ettiklerinde ”kocandır, sever de döver de” anlayışının artık terk edilmesi gerekir. Antiparantez şiddet deri kastımız yalnızca dayak değil; her türlü aşağılama, kelam, bakış, hal bile kafidir.
Sanırım, empati yapabilmek tüm problemleri çözecektir. Bayanla erkek bir ortada gelişmeye; her bakımdan gelişmeye konumlamalıdır, kendilerini… Sonuçta hepimizin keyifli olmaya hakkı var. Kelebeklerin ömrüne misal bir gün üzere geçen hayatımızı en hoş ve faydalı işler yaparak değerlendirelim. Bayandı erkekti demeden birbirlerimize insanca hisler hissedelim.
Hiç kimse harika değildir. Bu dünyada kendimizi geliştirmek, var oluşumuzun niçinlerini irdelemek, tabiat ve beşerler için yararlı olabilmek gayesinde olalım.
her insanın memnun olması dileklerimle…
ÖZNUR SİMAV
PEDAGOG- AİLE DANIŞMANI
Başka tüm özel gün kutlamalarında, anmalarda daima alışıldık sahneler bir dahaleniyor. Ogünlerde büyüklerimiz, önde gelenler, daha evvel danışman vs nin hazırladığı A 4 kağıtlarını çıkarıyorlar. Başlıyorlar okumaya… Pek birçoklarının da öncesinden göz atmadığı bile belirli oluyor. Yapmacık kelamlar ve vücut lisanı kullanmasıyla bu görev de tamamlanmış sayılıyor.
Avutucu cümleler, neredeyse gerisinden gelecek sözcüğü biz tamamlayacağız. senelerdan beri bu bu biçimde sürer masraf. Sadede gelelim, sadede…
İlgili bakanlık geçmişteki açığı kapatmak üzere çalışmalar yapıyor, lakin hiç bir vakit kâfi olamıyor. Yurt haricinde sivil toplum kuruluşları bu işlere sahip çıkabiliyorlar. Ülkemizde, kalkınmakta olan ülkelerde bu işleri yapabilmek, yetişkinlik yaşlarında pek güç. Natürel ki ben genele bakarak söylüyorum.
Herkes geçim kaygısında, akşama karnım tok yatabilir miyim kanısında. Tüm dünya ülke önderleri sanki başlarını yastığa rahat koyabiliyorlar mı? Halklarından aldıkları vergileri yerli yerince değerlendirebiliyorlar mı?
Çok yaşlı bayanlar görüyorum, elinde orlondan örülmüş sabunluk, satabilme telaşında, o yaşta. İçim parçalanıyor. Bir taraftan da sahiden mi? diye sorguluyorum kendimi.
Aslında özel günler, dikkatleri biraz olsun çekmek için faydalı da olmuyor değil. Somut olarak yapılanlar, yalnızca bayanlar için değil; her yapılan çalışma listelenerek halka açık olarak belediyelerin, bakanlıkların sitelerinde yer almalı. kimi vakit internet sitelerinde rastlıyorum ” ilana itirazınız var ise , yanlışsız değilse, belirtiniz” üzere. Tahminen ben rastlamamış olabilirim, tahminen bir yerlerde belirtiliyordur, lakin internet sayfalarının bir köşelerinde reklam biçiminde ilan edilmeli.
Bayanların, sokakların o bilindik zararlarından koruyacak al çatı, mor çatı üzere meskenlerin kesinlikle çoğaltılması gerekli. Sığınma meskenleri demeye dilim varmıyor. Kesinlikle ruhsal dayanak, meslek sahibi etmek, çocuklarına da sahip çıkmak gerekli. Ayrıyeten bu bayanlara hayatta duruş dersleri, genel kültür dersleri de verilmeli. Özgüven kazandırma gayretleri olmalı.
Öncelikle bayanlar, kendi bedellerinin farkında olmalılar. Çalışan ya da çalışmayan olsun. Bayan olmak kâfi. 24 saat mesai sizi bekliyor. Çocuklarınız hasta olur, siz ilgilenmelisinizdir. Burada babalara da haksızlık yapmak istemiyorum, lakin çocuklar hasta olunca yanlarında annelerini görmek istiyorlar.
Televizyon, en epey kullanılan irtibat aracı ve şimdi tüm konutlarda baş köşede yerini alıyor.
AİLE BAĞLARI, İRTİBAT, ÇOCUK GELİŞİMİ VE EĞİTİMİ, EŞLERİN BİRBİRLERİNE KARŞI DAVRANIŞLARI, HANGİ SÖZCÜKLERLE BİRBİRLERİNE HİTAP ETMELİLER ?, EŞLER OLABİLECEK GÖRÜŞ AYRILIKLARINDA NASIL TARTIŞMALILAR?, TARTIŞMA ORTAMI NASIL DÜZENLENMELİ, BU ORTAMDA KİMLER BULUNABİLİR? HANGİ HUSUSLAR, HANGİ YAŞLARDAKİ ÇOCUKLARLA BİRARADA HANGİ KAİDELERDE TARTIŞILABİLİR?
İşte, buna benzeri bahisler televizyonlarda her insanın algılayabileceği biçimde ele alınmalıdır. Neler mi yapılabilir? Tiyatro sanatkarları danışmanlarla işbirliği ile eğitici oyunlar hazırlayabilirler. Dizi sinema ortalarına reklamların girdiği üzere kimi SPOT cümleler ya da manzaralar yer alabilir. Burada dikkat edilecek konu olumlu örnekler yansıtılarak; olumsuz davranışların unutturulma eforları olmalı.
Çalışan, üst seviye meslek sahibi bayanların da şiddete maruz kaldıklarını hepimiz epeyce düzgün biliyoruz. İstatistiki bilgi veremiyorum. Fakat biraz daha azınlıkta olduklarını düşünüyorum. Bayanlar, şiddete maruz kalsalar da hele çocukları var ise katiyen aile birliğini bozmamak için herşey kıymetine katlanıyorlar. Televizyonda kimi bayan programı diye ismi geçen programlara katılabilme hamasetini gösteren bayanların başlarına mevt kadar vahim durumlar geldiğini biliyoruz. bayanın canına tak etmiş herşeye karşın 75 milyonun karşısına çıkıyor. Kederine bir tahlil bulabilir miyim? fikrinde. Meskene gidince dayağın bin beterini yiyor. Ya da aslına bakarsanız konuta bile gidemeyip açıkta kalıyor. Devlet müdafaası ve takibi kaide. Kıymetli olan olay olup bittikten daha sonra hatalı ve hatalıların cezalandırılması değil; vahim olaylar meydana gelmeden tedbire çalışmalarıdır. Hapishanelerde artık mahkumların cezalarını çekecekleri yer kalmadı. Sonuç olarak, anlamsız olarak af çıkarılıyor, kişi duruşmada grup elbise giyip, kravat da taktıysa yeterli biçimden cezası da düşürülüyor. İnsan hakları! lakin ölenin ya da neredeyse azaba maruz kalmış olan kişinin insan hakları ne olacak?
Aileler, erkek çocuk eğitiminde, özbakım maharetlerini bile edinemeyen bireyler olmalarında bir sakınca görmüyorlar. Aslında birey olamıyorlar. Meskende ezik bir anne modeli, daima azarlanan, aşağılanan… Erkek çocuk, evlenme yaşına kadar bu ortamın ortasında büyüyor. Sosyo-ekonomik olarak ta kendilerine misal ailelerle bağlantı kuruyorlar. Artık onların NORMALi bu.
Çoklukla, erkek çocuklar, egoları fazlaca şişirilmiş büyütülüyorlar. Herkes biliyor, kız çocuklarını insan yerine koyup nüfusa bile kaydettirmeyen bir ülkede yaşıyoruz. Tüm bunların düzelmesi biraz vakit ve efor gerektiriyor.
Bayanlar, gözlemlerime bakılırsa enoldukca karışılan cinsiyet, enoldukca kullanılan cinsiyet. Bayan giyinmesini bilmez, erkek tarafınca yönlendirilir. Eteğini uzun giydin, kısa giydin, makyaj yaptın, yapmadın, kapalı giyindin, açık giyindin… adamların bu kadar, bayanların üzerinde olmamalı lisanları. Burada kendimize de bir özeleştiri yapmak istiyorum. Bayanlar uçlarda dolaşan giysilerini gözden geçirsinler. Bilmemek ayıp değil, herşeyi bilmemiz mümkünde değil. Kimseye laf söyleme fırsatı vermemeliyiz. Kendimizi eğitme gayretlerimizi daima devam ettirmeliyiz. Çağımız hayli süratli gelişiyor. Tam olamasa da bu isteğimiz hiç tükenmemeli.
Bayanlar, işe alınırken iş becerisindilk evvel seksilik ve hoşluk ön planda oluyor. Yurt haricinde bu bahiste gayret veren bayanlar olduğunu biliyorum.
daha sonra, bayanlar şiddete maruz kalıp polise müracaat ettiklerinde ”kocandır, sever de döver de” anlayışının artık terk edilmesi gerekir. Antiparantez şiddet deri kastımız yalnızca dayak değil; her türlü aşağılama, kelam, bakış, hal bile kafidir.
Sanırım, empati yapabilmek tüm problemleri çözecektir. Bayanla erkek bir ortada gelişmeye; her bakımdan gelişmeye konumlamalıdır, kendilerini… Sonuçta hepimizin keyifli olmaya hakkı var. Kelebeklerin ömrüne misal bir gün üzere geçen hayatımızı en hoş ve faydalı işler yaparak değerlendirelim. Bayandı erkekti demeden birbirlerimize insanca hisler hissedelim.
Hiç kimse harika değildir. Bu dünyada kendimizi geliştirmek, var oluşumuzun niçinlerini irdelemek, tabiat ve beşerler için yararlı olabilmek gayesinde olalım.
her insanın memnun olması dileklerimle…
ÖZNUR SİMAV
PEDAGOG- AİLE DANIŞMANI