MüzminBekar
New member
Saldırganlığı, şahsi bir faydalanmanın bir diğer biçimde sonuçlanması olarak tanımlayabiliriz. Bu faydalanma kararında çocuğun akranlarına vurması, ısırması, eşyaları fırlatması, tekmelemesi, tükürmesi ve ziyan vermeyi amaçlayan tehditler formunda sözel hücumlarda bulunmasıdır.
Daima ve çok halde saldırgan olan çocuk hudutlu, anlaşılmaz, aksiyona hazır ve çok geçimsizdir. Bağlantıları gergin ve sürtüşmelidir. Çabucak parlar ve hengameye hazırdır. Durmadan kuralları çiğner ve ceza görür. Bu çocuklar cezadan etkilenmez ya da kısa müddetli etkilenmiş üzere görünürler. Olağan uyuşmazlıkları bile bilek gücüyle çözmeye çalışırlar. Yansıları ölçüsüz ve durumla orantısızdır. Öfkesini yenemez ve daima kendini haklı çıkarmaya çalışır. Bu çocuklar meskende, okulda daima sorun yaratırlar ve yetişkinlerle daima çatışma arasındadirler. Ekseriyetle erkek çocuklar daha saldırgandırlar.
SALDIRGANLIĞIN niçinLERİ
1- Saldırgan davranışların ebeveynler tarafınca ödüllendirilmesi. Klâsik kültürün erkek çocuğun saldırganlığını onaylaması(Ör: Parkta iki çocuk arbede eder. Biri daha fazlaca dayak yerse; annesinin, çocuğunun kendisini savunamadığı niyetiyle üzülmesi)
2- Çocuğun yetişkinlerden katı ceza, anlayışsızlık ve yetersiz sevgi görmesi.
3- Babanın uzun vadeli yokluğunda, annenin daima çocuğun etrafında olmasıyla ortaya çıkan feministik ortam.
4- TV ve kitle bağlantı araçlarının olumsuz tesiri.
5- Anne-baba tavırlarının olumsuzluğu, çocukla ortalarındaki bağlantının uygun olmaması.
6- Çocuğun anne-babasından dayak yemesi.
7- Beyin zarı iltihabı, beyin zedelenmesi üzere fizyolojik sıkıntılar.
SALDIRGAN DAVRANIŞLARI NASIL ÖNLEYEBILIRIZ?
1- Her şeydilk evvel anne-baba çocuğa saldırganlık modeli olmamalıdır. Konutta dayak yiyen bir çocuk var ise kardeşini dövüyor. Kardeşi yoksa okulda en ufak bir meselede arkadaşına vuruyor ya da hayvanlara eziyet ediyor. Zira dayak, herkes için olumsuz hisler yaratır.
2- Çok fazla saldırgan davranışlara tolerans gösterilmemelidir. Çocuğun istekleri bu tip davranışlar yapınca yerine getiriliyorsa, çocuk isteklerini yaptırmada şiddeti bir araç olarak görmeye başlar. Bu yolla istekleri yerine getirilmemelidir. Saldırgan davranışlar ödüllendirilmemeli ve onun bu davranışının istenmeyen bir davranış olduğu çabucak gösterilmelidir.
3- Saldırgan davranışlar mutlaka dayakla cezalandırılmamalıdır. Anne-babanın ilgisi sevgisi azaldığında ve fizikî cezalar uzun mühlet devam ettiğinde; çocukta saldırgan, asi, sorumsuz davranışlar gelişir. Saldırgan davranışlar ortaya çıktığında, yetişkinler sakin davranmalı, olağandışı duygusal reaksiyonlar yerine, “ben dili”ni kullanmalıdır. Dayak, saldırgan davranışın çabucak bitiminde uygulandığı vakit, onun çabucak kesilmesini sağlayabilir; fakat, çocukta düşmanca hisler geliştirir.
Daima ve çok halde saldırgan olan çocuk hudutlu, anlaşılmaz, aksiyona hazır ve çok geçimsizdir. Bağlantıları gergin ve sürtüşmelidir. Çabucak parlar ve hengameye hazırdır. Durmadan kuralları çiğner ve ceza görür. Bu çocuklar cezadan etkilenmez ya da kısa müddetli etkilenmiş üzere görünürler. Olağan uyuşmazlıkları bile bilek gücüyle çözmeye çalışırlar. Yansıları ölçüsüz ve durumla orantısızdır. Öfkesini yenemez ve daima kendini haklı çıkarmaya çalışır. Bu çocuklar meskende, okulda daima sorun yaratırlar ve yetişkinlerle daima çatışma arasındadirler. Ekseriyetle erkek çocuklar daha saldırgandırlar.
SALDIRGANLIĞIN niçinLERİ
1- Saldırgan davranışların ebeveynler tarafınca ödüllendirilmesi. Klâsik kültürün erkek çocuğun saldırganlığını onaylaması(Ör: Parkta iki çocuk arbede eder. Biri daha fazlaca dayak yerse; annesinin, çocuğunun kendisini savunamadığı niyetiyle üzülmesi)
2- Çocuğun yetişkinlerden katı ceza, anlayışsızlık ve yetersiz sevgi görmesi.
3- Babanın uzun vadeli yokluğunda, annenin daima çocuğun etrafında olmasıyla ortaya çıkan feministik ortam.
4- TV ve kitle bağlantı araçlarının olumsuz tesiri.
5- Anne-baba tavırlarının olumsuzluğu, çocukla ortalarındaki bağlantının uygun olmaması.
6- Çocuğun anne-babasından dayak yemesi.
7- Beyin zarı iltihabı, beyin zedelenmesi üzere fizyolojik sıkıntılar.
SALDIRGAN DAVRANIŞLARI NASIL ÖNLEYEBILIRIZ?
1- Her şeydilk evvel anne-baba çocuğa saldırganlık modeli olmamalıdır. Konutta dayak yiyen bir çocuk var ise kardeşini dövüyor. Kardeşi yoksa okulda en ufak bir meselede arkadaşına vuruyor ya da hayvanlara eziyet ediyor. Zira dayak, herkes için olumsuz hisler yaratır.
2- Çok fazla saldırgan davranışlara tolerans gösterilmemelidir. Çocuğun istekleri bu tip davranışlar yapınca yerine getiriliyorsa, çocuk isteklerini yaptırmada şiddeti bir araç olarak görmeye başlar. Bu yolla istekleri yerine getirilmemelidir. Saldırgan davranışlar ödüllendirilmemeli ve onun bu davranışının istenmeyen bir davranış olduğu çabucak gösterilmelidir.
3- Saldırgan davranışlar mutlaka dayakla cezalandırılmamalıdır. Anne-babanın ilgisi sevgisi azaldığında ve fizikî cezalar uzun mühlet devam ettiğinde; çocukta saldırgan, asi, sorumsuz davranışlar gelişir. Saldırgan davranışlar ortaya çıktığında, yetişkinler sakin davranmalı, olağandışı duygusal reaksiyonlar yerine, “ben dili”ni kullanmalıdır. Dayak, saldırgan davranışın çabucak bitiminde uygulandığı vakit, onun çabucak kesilmesini sağlayabilir; fakat, çocukta düşmanca hisler geliştirir.