MüzminBekar
New member
Akşam meskene gelen anne ve babalar gün ortasında çocuklarını özlediklerinden ya da dayanamadıklarından akşamları her istedikleri yapmaktadır. kimi vakit sonu muhafazaya çalışsalar da çocuk ısrar edip ağladığında bu sefer dayanamayıp istediğini yapmaktadırlar. Aslında bu daha da tehlikeli bir durumdur ki çocuk burada istediğinde değil ağladığında isteklerinin olabileceğini öğrenmiş olur.
Akşama kadar kurallarla bakılmaya çalışılan (okulda ya da evde) çocuk anne babayı gördüğünde farklılaşır, birfazlaca istekte bulunur elde edemediği anlarda da ağlar ve anne baba daha fazla ağlamaması için istediklerini ağladığı anda yapar. Bu süreç bu biçimde devam ettiğinde, okula başlama vakti gelen çocuk isteklerinin bildiği üzere ağlayarak olmadığını gördüğünde büyük bir hayal kırıklığı yaşar ve içine kapanabilir. Genelde konutta terör estiren bu çocuklar okulda hayli akıllı – uslu! olarak isimlendirilir ve aileler bu duruma mana veremez.
bu biçimde yetişen çocuklar kendini tabir etmekte hayat uzunluğu zorluk yaşabilirler zira nasıl yapması gerektiğini bilmemektedirler. Meskende daima ağladığında susması için istekleri yerine gelen çocuklar ilerleyen devirlerde daha da hırçınlaşmaya, yersiz isteklerde bulunmaya başlarlar ve aileler bu durumlarda nasıl davranması gerektiğini büsbütün şaşırabilirler.
Aslında yapılması gereken temel şey hiç bir vakit ağlarken isteklerini yapmamaktır. ‘’Tamam yapıcam lakin bekle ağlama, sus’’ denilmeli yani asla ağladığı anda istediği olmamalı lakin sustuğu anda yapılmalı lakin yapılmaması geren bir şey ise yapılmamalıdır. Ve bu türlü de çocuk ailenin kurallarını, neyi yapıp neyi yapamayacağını öğrenir. Şu da epey değerlidir. Her vakit davranışımızın niçinini söylemeliyiz. Yaş düzebir daha bakılırsa niye o istediğini yapmadığımızı söylemeliyiz. ‘’Bu oyuncağı alamam zira kâfi param yok’’ ya da ‘’evde şuan misal oyuncağın var aslına bakarsanız bunu ondan sonrasında alabiliriz’’ denilebilir.
Akşama kadar kurallarla bakılmaya çalışılan (okulda ya da evde) çocuk anne babayı gördüğünde farklılaşır, birfazlaca istekte bulunur elde edemediği anlarda da ağlar ve anne baba daha fazla ağlamaması için istediklerini ağladığı anda yapar. Bu süreç bu biçimde devam ettiğinde, okula başlama vakti gelen çocuk isteklerinin bildiği üzere ağlayarak olmadığını gördüğünde büyük bir hayal kırıklığı yaşar ve içine kapanabilir. Genelde konutta terör estiren bu çocuklar okulda hayli akıllı – uslu! olarak isimlendirilir ve aileler bu duruma mana veremez.
bu biçimde yetişen çocuklar kendini tabir etmekte hayat uzunluğu zorluk yaşabilirler zira nasıl yapması gerektiğini bilmemektedirler. Meskende daima ağladığında susması için istekleri yerine gelen çocuklar ilerleyen devirlerde daha da hırçınlaşmaya, yersiz isteklerde bulunmaya başlarlar ve aileler bu durumlarda nasıl davranması gerektiğini büsbütün şaşırabilirler.
Aslında yapılması gereken temel şey hiç bir vakit ağlarken isteklerini yapmamaktır. ‘’Tamam yapıcam lakin bekle ağlama, sus’’ denilmeli yani asla ağladığı anda istediği olmamalı lakin sustuğu anda yapılmalı lakin yapılmaması geren bir şey ise yapılmamalıdır. Ve bu türlü de çocuk ailenin kurallarını, neyi yapıp neyi yapamayacağını öğrenir. Şu da epey değerlidir. Her vakit davranışımızın niçinini söylemeliyiz. Yaş düzebir daha bakılırsa niye o istediğini yapmadığımızı söylemeliyiz. ‘’Bu oyuncağı alamam zira kâfi param yok’’ ya da ‘’evde şuan misal oyuncağın var aslına bakarsanız bunu ondan sonrasında alabiliriz’’ denilebilir.