FreeDoom
New member
Gloria Li, bir iş için çaresizdir. Geçen Haziran ayında grafik tasarım alanında yüksek lisansını tamamladıktan sonra, Çin’in merkezinde ayda yaklaşık 1.000 dolar ödeyen büyük bir şehirde giriş seviyesi bir pozisyon bulmayı umarak sonbaharda aramaya başladı. Aldığı birkaç teklif, aylık maaşları 200 ila 300 dolar arasında değişen ve hiçbir faydası olmayan stajlardır.
Mayıs ayında iki gün boyunca 200’den fazla işe alım görevlisine mesaj attı, özgeçmişini 32 şirkete gönderdi ve tam olarak iki görüşme ayarladı. Daha önce dikkate almak istemediği satışlar da dahil olmak üzere her türlü teklifi kabul edeceğini söyledi.
Bir telefon görüşmesinde “Yaklaşık on yıl önce Çin müreffeh ve fırsatlarla doluydu” dedi. “Şu anda fırsatları değerlendirmek istesem bile, hangi yöne döneceğimi bilmiyorum.”
Çin’in gençleri, ülkenin pandemiden kurtulması yavaşlarken rekor düzeyde işsizlikle karşı karşıya. Profesyonel ve duygusal olarak mücadele ediyorlar. Ancak Komünist Parti ve ülkenin en büyük lideri Xi Jinping, onları el emeğinin üzerinde olduklarına inanmayı bırakmaya veya kırsala taşınmaya çağırıyor. Bay Xi, zorluklara katlanmak anlamına gelen argo bir terim kullanarak, “acı yemeyi” öğrenmeleri gerektiğini talep etti.
Birçok genç Çinli bunu satın almıyor. Kolej veya yüksek lisans derecesi almak için çok çalıştıklarını, ancak küçülen bir işgücü piyasası, düşen ücretler ve daha uzun çalışma saatleri bulduklarını iddia ediyorlar. Şimdi hükümet onlardan zorluklara katlanmalarını istiyor. Ama ne için?
Bayan Li, “Bizden acı yememizi istemek bir yanılsama gibi, kendimizi koşulsuz olarak vereceğimize ve onların yapmak istemediği görevleri üstleneceğimize dair bir umut yolu,” dedi Bayan Li.
Bayan Li gibi insanlara zorlukların erdemleri ebeveynleri ve öğretmenleri tarafından öğretildi. Şimdi devlet başkanından duyuyorlar.
Resmi People’s Daily gazetesinin Mayıs Gençlik Günü’nde ön sayfadaki bir makalesinde Bay Xi’nin “Hayattaki sayısız başarı, gençlikte acı yemeyi seçmenin aynı zamanda ödülleri toplamayı seçmek anlamına geldiğini gösteriyor” dedi.
Bay Xi’nin genç nesilden beklentileri hakkındaki makalede, beş kez “acı yemek”ten bahsedildi. Ayrıca, Kültür Devrimi sırasında kırsal kesimde çalışma deneyiminden yararlanarak gençleri defalarca “kendi çektikleri zorlukları aramaya” çağırdı.
Bağımsız bir siyasi yorumcu olan Cai Shenkun, Twitter’da “Neden gençlerin barışçıl ve istikrarlı bir yaşamdan vazgeçip acıyı aramasını istesin?” postalamakBay Xi’nin teklifini “gençlere karşı aşağılık bir hareket” olarak nitelendirdi.
“Bunun arkasındaki amaç nedir?” diye sordu. “Çinli gençliği nereye götürmek istiyor?”
Bu yıl rekor sayıda 11,6 milyon üniversite mezunu işgücü piyasasına girecek ve her beş gençten biri işsiz kalacak. Çinli liderler, çoğunlukla artan zenginlik içinde yetişmiş bir nesli farklı bir gerçeği kabul etmeye ikna etmeyi umuyorlar.
Genç işsizlik oranı, Çin Komünist Partisi’nin ciddiye aldığı bir istatistik çünkü aylak gençlerin parti yönetimini tehdit edebileceğine inanıyor. Mao Zedong, Kültür Devrimi sırasında Bay Xi de dahil olmak üzere 16 milyondan fazla şehirli genci tarlalarda çalışması için gönderdi. Kültür Devrimi’nden sonra bu işsiz gençlerin şehirlere dönüşü, partiyi kısmen serbest meslek sahibi olmaya veya devletin planlı ekonomisi dışında işler yapmaya zorladı.
Bugün, partinin propaganda makinesi, yemek dağıtarak, çöpleri geri dönüştürerek, yemek tezgahları kurarak, balık tutarak ve çiftçilik yaparak iyi bir yaşam süren gençlerle ilgili hikayeler yayıyor. Bu, hükümetin özel sektöre baskı yapmak, gereksiz yere sert Covid kısıtlamaları uygulamak ve Çin’in ticaret ortaklarını tecrit etmek gibi ekonomiye zarar veren politikalarının sorumluluğunu saptırma girişiminde bulunan bir tür resmi gaslighting.
Birçok insanın duygusal sorunları vardır. Geçen yıl şehir planlama alanında yüksek lisans derecesi ile mezun olan Şangay’daki Bayan Zhang adlı genç bir kadın, 130 özgeçmiş gönderdi ve hiçbir iş teklifi almadı ve yalnızca birkaç görüşme aldı. Üç odalı bir dairede 100 metrekarelik bir yatak odasında yaşıyor ve ayda 700 ABD dolarından az gelirle yarı zamanlı öğretmen olarak çalışıyor.
“Duygusal düşük noktamda, keşke bir robot olsaydım” dedi. “Duygularım olmasaydı kendimi çaresiz, güçsüz ve hayal kırıklığına uğramış hissetmezdim diye düşündüm. Özgeçmiş göndermeye devam edebilirim.”
Ama kendine fazla yüklenmemesi gerektiğini anladı. Sorunlar onlardan daha büyük. Yemeğin acılığından bahsetmeyi bırakmıyor.
Bu köşe için görüştüğüm çoğu kişi gibi, yalnızca soyadı güvenlik nedenleriyle kimliğinin açıklanmasını isteyen Bayan Zhang, “Bizi zorluklara katlanmaya zorlamak, odağı ağır ekonomik büyümeden ve azalan iş fırsatlarından başka yöne çevirmektir” dedi. Bazıları sadece İngilizce isimleriyle tanınmak istiyor.
Partinin mesajları bazı kişiler üzerinde etkilidir. Geçen yazdan beri işsiz olan Şangay’da bir veri analisti olan Guo, işsizliğinin suçunu pandemiye veya Komünist Partiye yüklemek istemediğini söyledi. Kendi şans ve yetenek eksikliğini suçluyor.
Çevrimiçi oyun ve müzik aboneliklerini iptal etti. Geçinmek için geçen Aralık ayında yemek dağıttı ve günde 11 ila 12 saat çalıştı. Ayda 700 doların biraz üzerinde para kazandı. İş fiziksel olarak çok zorlayıcı olduğu için vazgeçti.
Başka bir deyişle, acılık yemeyi başaramadı.
Bay Xi’nin kırsal bölgeye gitme emri, Çin’in gençliğinden ve gerçekliğinden eşit derecede uzak. Aralık ayında, yetkilileri “üniversite mezunlarını sistematik olarak kırsal alanlara yönlendirmeye” çağırdı. Birkaç hafta önce Gençlik Günü’nde, kırsal kesimde çalışan bir grup tarım öğrencisinin “zorlukları kendi başlarına aradıklarından” övgüyle söz ettiği bir mektuba yanıt verdi. People’s Daily’nin de ön sayfasında yer alan mektup, Xi’nin şehirli gençleri kırsala göndermek için Maoist tarzda bir kampanya başlatıp başlatmayacağına dair tartışmaları ateşledi.
Böyle bir politika, birçok genç insan ve ebeveynleri için çok değerli olan Çin’in sosyal ilerleme hayalini yok edecektir.
Çin’in güneybatısındaki Kunming’de eski bir reklamcılık yöneticisi olan Wang, pandeminin sektörünü sert bir şekilde vurmasının ardından Aralık 2021’den bu yana işsiz. Her ikisi de çiftçi olan anne ve babasıyla köylerine dönüp bir domuz çiftliği açma hakkında konuştu. Bu fikre şiddetle karşı çıktıklarını söyledi.
“Çiftçi olmayayım diye eğitimime çok para harcadıklarını söylediler” dedi.
Hiyerarşik Çin toplumunda kol emeği küçümsenir. Tarım, şehirler ve kırsal alanlar arasındaki büyük servet farkı nedeniyle daha da alt sıralarda yer alıyor.
Wang, “Kadınlar benim yemek dağıttığımı bilselerdi kız arkadaşım olmayı düşünmezlerdi,” dedi. Çiftçi olursa, evlilik pazarında daha da kötü durumda olacaktı.
Bazı gençler, Bay Xi’nin işsizliği çözmeye yönelik önerilerinin geriye dönük olduğunu biliyor.
En iyi İngiliz üniversitelerinden etkileşimli tasarım alanında yüksek lisans derecesi alan ve henüz bir iş bulamayan Steven, Bay Xi “Çin ulusunun büyük yenilenmesinden bahsetmeye devam ediyor” dedi. “Ama gençleşme herkesin fiziksel iş yapmamasından kaynaklanmıyor mu?” Robotların ve diğer teknolojilerin hızla gelişmesi nedeniyle bu işler kolayca değiştirilebilir.
Okulundan mezun olan 13 Çinliden Batı’da kalmayı seçen beşi Silikon Vadisi veya Wall Street’teki şirketlerde iş buldu. Çin’e dönen sekiz kişiden sadece üçü bir iş teklifi aldı. Steven bu yıl annesine daha yakın olmak için Çin’e geri döndü.
Şimdi, aylarca süren başarısız iş arayışından sonra, bu köşe için röportaj yaptığım hemen hemen her genç işçi gibi, Çin’de kendisi için bir gelecek göremiyor.
“En iyi çıkış yolum,” dedi, “ailemi Çin’den kaçmama izin vermeye ikna etmek.”
Mayıs ayında iki gün boyunca 200’den fazla işe alım görevlisine mesaj attı, özgeçmişini 32 şirkete gönderdi ve tam olarak iki görüşme ayarladı. Daha önce dikkate almak istemediği satışlar da dahil olmak üzere her türlü teklifi kabul edeceğini söyledi.
Bir telefon görüşmesinde “Yaklaşık on yıl önce Çin müreffeh ve fırsatlarla doluydu” dedi. “Şu anda fırsatları değerlendirmek istesem bile, hangi yöne döneceğimi bilmiyorum.”
Çin’in gençleri, ülkenin pandemiden kurtulması yavaşlarken rekor düzeyde işsizlikle karşı karşıya. Profesyonel ve duygusal olarak mücadele ediyorlar. Ancak Komünist Parti ve ülkenin en büyük lideri Xi Jinping, onları el emeğinin üzerinde olduklarına inanmayı bırakmaya veya kırsala taşınmaya çağırıyor. Bay Xi, zorluklara katlanmak anlamına gelen argo bir terim kullanarak, “acı yemeyi” öğrenmeleri gerektiğini talep etti.
Birçok genç Çinli bunu satın almıyor. Kolej veya yüksek lisans derecesi almak için çok çalıştıklarını, ancak küçülen bir işgücü piyasası, düşen ücretler ve daha uzun çalışma saatleri bulduklarını iddia ediyorlar. Şimdi hükümet onlardan zorluklara katlanmalarını istiyor. Ama ne için?
Bayan Li, “Bizden acı yememizi istemek bir yanılsama gibi, kendimizi koşulsuz olarak vereceğimize ve onların yapmak istemediği görevleri üstleneceğimize dair bir umut yolu,” dedi Bayan Li.
Bayan Li gibi insanlara zorlukların erdemleri ebeveynleri ve öğretmenleri tarafından öğretildi. Şimdi devlet başkanından duyuyorlar.
Resmi People’s Daily gazetesinin Mayıs Gençlik Günü’nde ön sayfadaki bir makalesinde Bay Xi’nin “Hayattaki sayısız başarı, gençlikte acı yemeyi seçmenin aynı zamanda ödülleri toplamayı seçmek anlamına geldiğini gösteriyor” dedi.
Bay Xi’nin genç nesilden beklentileri hakkındaki makalede, beş kez “acı yemek”ten bahsedildi. Ayrıca, Kültür Devrimi sırasında kırsal kesimde çalışma deneyiminden yararlanarak gençleri defalarca “kendi çektikleri zorlukları aramaya” çağırdı.
Bağımsız bir siyasi yorumcu olan Cai Shenkun, Twitter’da “Neden gençlerin barışçıl ve istikrarlı bir yaşamdan vazgeçip acıyı aramasını istesin?” postalamakBay Xi’nin teklifini “gençlere karşı aşağılık bir hareket” olarak nitelendirdi.
“Bunun arkasındaki amaç nedir?” diye sordu. “Çinli gençliği nereye götürmek istiyor?”
Bu yıl rekor sayıda 11,6 milyon üniversite mezunu işgücü piyasasına girecek ve her beş gençten biri işsiz kalacak. Çinli liderler, çoğunlukla artan zenginlik içinde yetişmiş bir nesli farklı bir gerçeği kabul etmeye ikna etmeyi umuyorlar.
Genç işsizlik oranı, Çin Komünist Partisi’nin ciddiye aldığı bir istatistik çünkü aylak gençlerin parti yönetimini tehdit edebileceğine inanıyor. Mao Zedong, Kültür Devrimi sırasında Bay Xi de dahil olmak üzere 16 milyondan fazla şehirli genci tarlalarda çalışması için gönderdi. Kültür Devrimi’nden sonra bu işsiz gençlerin şehirlere dönüşü, partiyi kısmen serbest meslek sahibi olmaya veya devletin planlı ekonomisi dışında işler yapmaya zorladı.
Bugün, partinin propaganda makinesi, yemek dağıtarak, çöpleri geri dönüştürerek, yemek tezgahları kurarak, balık tutarak ve çiftçilik yaparak iyi bir yaşam süren gençlerle ilgili hikayeler yayıyor. Bu, hükümetin özel sektöre baskı yapmak, gereksiz yere sert Covid kısıtlamaları uygulamak ve Çin’in ticaret ortaklarını tecrit etmek gibi ekonomiye zarar veren politikalarının sorumluluğunu saptırma girişiminde bulunan bir tür resmi gaslighting.
Birçok insanın duygusal sorunları vardır. Geçen yıl şehir planlama alanında yüksek lisans derecesi ile mezun olan Şangay’daki Bayan Zhang adlı genç bir kadın, 130 özgeçmiş gönderdi ve hiçbir iş teklifi almadı ve yalnızca birkaç görüşme aldı. Üç odalı bir dairede 100 metrekarelik bir yatak odasında yaşıyor ve ayda 700 ABD dolarından az gelirle yarı zamanlı öğretmen olarak çalışıyor.
“Duygusal düşük noktamda, keşke bir robot olsaydım” dedi. “Duygularım olmasaydı kendimi çaresiz, güçsüz ve hayal kırıklığına uğramış hissetmezdim diye düşündüm. Özgeçmiş göndermeye devam edebilirim.”
Ama kendine fazla yüklenmemesi gerektiğini anladı. Sorunlar onlardan daha büyük. Yemeğin acılığından bahsetmeyi bırakmıyor.
Bu köşe için görüştüğüm çoğu kişi gibi, yalnızca soyadı güvenlik nedenleriyle kimliğinin açıklanmasını isteyen Bayan Zhang, “Bizi zorluklara katlanmaya zorlamak, odağı ağır ekonomik büyümeden ve azalan iş fırsatlarından başka yöne çevirmektir” dedi. Bazıları sadece İngilizce isimleriyle tanınmak istiyor.
Partinin mesajları bazı kişiler üzerinde etkilidir. Geçen yazdan beri işsiz olan Şangay’da bir veri analisti olan Guo, işsizliğinin suçunu pandemiye veya Komünist Partiye yüklemek istemediğini söyledi. Kendi şans ve yetenek eksikliğini suçluyor.
Çevrimiçi oyun ve müzik aboneliklerini iptal etti. Geçinmek için geçen Aralık ayında yemek dağıttı ve günde 11 ila 12 saat çalıştı. Ayda 700 doların biraz üzerinde para kazandı. İş fiziksel olarak çok zorlayıcı olduğu için vazgeçti.
Başka bir deyişle, acılık yemeyi başaramadı.
Bay Xi’nin kırsal bölgeye gitme emri, Çin’in gençliğinden ve gerçekliğinden eşit derecede uzak. Aralık ayında, yetkilileri “üniversite mezunlarını sistematik olarak kırsal alanlara yönlendirmeye” çağırdı. Birkaç hafta önce Gençlik Günü’nde, kırsal kesimde çalışan bir grup tarım öğrencisinin “zorlukları kendi başlarına aradıklarından” övgüyle söz ettiği bir mektuba yanıt verdi. People’s Daily’nin de ön sayfasında yer alan mektup, Xi’nin şehirli gençleri kırsala göndermek için Maoist tarzda bir kampanya başlatıp başlatmayacağına dair tartışmaları ateşledi.
Böyle bir politika, birçok genç insan ve ebeveynleri için çok değerli olan Çin’in sosyal ilerleme hayalini yok edecektir.
Çin’in güneybatısındaki Kunming’de eski bir reklamcılık yöneticisi olan Wang, pandeminin sektörünü sert bir şekilde vurmasının ardından Aralık 2021’den bu yana işsiz. Her ikisi de çiftçi olan anne ve babasıyla köylerine dönüp bir domuz çiftliği açma hakkında konuştu. Bu fikre şiddetle karşı çıktıklarını söyledi.
“Çiftçi olmayayım diye eğitimime çok para harcadıklarını söylediler” dedi.
Hiyerarşik Çin toplumunda kol emeği küçümsenir. Tarım, şehirler ve kırsal alanlar arasındaki büyük servet farkı nedeniyle daha da alt sıralarda yer alıyor.
Wang, “Kadınlar benim yemek dağıttığımı bilselerdi kız arkadaşım olmayı düşünmezlerdi,” dedi. Çiftçi olursa, evlilik pazarında daha da kötü durumda olacaktı.
Bazı gençler, Bay Xi’nin işsizliği çözmeye yönelik önerilerinin geriye dönük olduğunu biliyor.
En iyi İngiliz üniversitelerinden etkileşimli tasarım alanında yüksek lisans derecesi alan ve henüz bir iş bulamayan Steven, Bay Xi “Çin ulusunun büyük yenilenmesinden bahsetmeye devam ediyor” dedi. “Ama gençleşme herkesin fiziksel iş yapmamasından kaynaklanmıyor mu?” Robotların ve diğer teknolojilerin hızla gelişmesi nedeniyle bu işler kolayca değiştirilebilir.
Okulundan mezun olan 13 Çinliden Batı’da kalmayı seçen beşi Silikon Vadisi veya Wall Street’teki şirketlerde iş buldu. Çin’e dönen sekiz kişiden sadece üçü bir iş teklifi aldı. Steven bu yıl annesine daha yakın olmak için Çin’e geri döndü.
Şimdi, aylarca süren başarısız iş arayışından sonra, bu köşe için röportaj yaptığım hemen hemen her genç işçi gibi, Çin’de kendisi için bir gelecek göremiyor.
“En iyi çıkış yolum,” dedi, “ailemi Çin’den kaçmama izin vermeye ikna etmek.”