Exxo
New member
Bazı şeyler geri gelir. İşçi Yasası’nın 18. maddesi, 2012’deki Fornero reformuyla pratikte yararsız hale gelen ve daha sonra İş Yasası ve artan korumaları olan sözleşme tarafından büyük ölçüde geçersiz kılınan, kesinlikle geçmişte kalmış gibi göründüğünde, yeniden ilgi odağı haline geldi. iki gün içinde, tehdit. Çünkü, Covid’in tetiklediği korkunç kriz ve şirketlerin, her halükarda yalnızca “garantili” olanları koruyan işten çıkarmalar üzerindeki engeli kaldırması için hükümete baskı yapmasıyla, belki de onu tekrar moda haline getirmek için daha kötü bir zaman olamaz. başta gençler ve kadınlar olmak üzere binlerce güvencesiz işçi, “atıl” saflarına kaydolarak aylardır işsiz bırakıldı.
Her iki durumda da haberlerin merkezinde Anayasa Mahkemesi yer alıyor. İki gün önce Consulta, Ravenna Mahkemesi tarafından ortaya atılan bir soruya atıfta bulunarak, ekonomik nedenlerle işten çıkarmanın haksız olması durumunda işçinin yeniden istihdam edilmesi gerektiğini belirten bir karar verdi (2012 reformuyla yapılan değişikliklerden sonra, yargıcın yeniden istihdamı ayarlama seçeneği vardı, ancak yükümlülüğü yoktu. İşten çıkarmanın altında yatan) “ekonomik nedenlerle işten çıkarma ile haklı nedenle işten çıkarma arasındaki muamele farkı: İkinci hipotezde işe iade yükümlülüğü öngörülürken, diğerinde aynı işe iade ile tazminat ödenmesi arasındaki tercih kendi iradesine bırakılmıştır. hakimin takdiri”.
Ancak bugün CGIL, Roma Mahkemesi’nin, sendikanın kendisi tarafından sunulan “temyizde öne sürülen tezleri”, “İşler yasası tarafından kurulan tazminat sisteminin meşruiyeti konusunda” kabul ettiğini duyurdu. 16 çalışanın altındaki şirketler”. Bu nedenle, 23/2015 sayılı Kanun Hükmünde Kararname hükmü şu anda Anayasa Mahkemesi tarafından incelenmektedir; buna göre, küçük işletmelerde hukuka aykırı olarak işten çıkarılma durumunda işçiye yalnızca “en az üç ile en fazla altı arasında” tazminat ödenecektir. ay”. CGIL’in Mahkeme tarafından kabul edilen tezine göre gerçekten küçük bir tazminat, “çok küçük olduğu ve hukuka aykırı davranışlara karşı caydırıcı olmadığı için Anayasa’nın 3, 4, 35, 44 ve 117. maddelerine aykırıdır. işverenler”. Ayrıca, CGIL Hukuk Bürosu, “Roma Mahkemesi, Avrupa Sosyal Haklar Komitesi tarafından 2020’de kabul edilen CGIL’in toplu şikayetine açıkça atıfta bulunarak, İşler yasası disiplininin İş Kanunu’nun 24. maddesinin ihlalini gerektirdiğini değerlendirmiştir. Sosyal Şart Avrupa”.
Şimdi son söz bir kez daha Anayasa Mahkemesi’ne ait, bununla birlikte başka durumlarda da haksız ihraç nedeniyle katı tazminat mekanizmasına itiraz etti. 18. madde o zaman yeniden revaçta, ama nasıl? Anayasa Mahkemesi açıkça organik reformları destekleyemez. Ve Fornero reformunun ve İş Yasasının önemli parçalarını “parçalara ayırmak”, paradoksal bir şekilde, sonunda haksız bir sonuca yol açar: şimdiye kadar (kalıcı sözleşmeli eski çalışanlar) kendilerini düzenleyici bir bakış açısından bulanlar arasındaki farkları daha da vurgulamak. bir demir varil ve Covid ile yönetilmesi daha zor hale gelen unsurlara maruz kalanlar.
Pandemi, tüm dünyada işgücü piyasasını daha da ikili hale getirdi: bir yanda iyi bir sözleşmeyle güvence altına alınan akıllı çalışmaya sakin bir şekilde devam edebilenler, diğer yanda kendilerini bir gecede sözleşmesiz bulanlar ve sosyal güvenlik ağları olmadan. Hükümet, krizin etkisini hafifleten olağanüstü amortisörlerle müdahale etti, ancak işsizlik durumunda çok az korunan veya hiç korunmayanların olağan yönetimi sorunu devam ediyor.
İki gün önce verilen karar bir hata gibi görünüyor, şimdi tüm gücüyle geri dönen 18. madde korumalarının kademeli ve ardından kesin olarak aşılmasını umut eden şirketler için geçmişe dönüş, ancak herkes için değil. Şimdi genel bir reforma her zamankinden daha fazla ihtiyacımız var, ancak geçmiştekinden farklı bir şekilde yapılıyor. Her yaştan, cinsiyetten ve kategoriden çalışana dengeli koruma sağlayacak şekilde yapılır, aksi takdirde korunanlarla dezavantajlı olanlar arasındaki uçurum daha da derinleşecek ve yeniden başlatma en savunmasızları geride bırakacaktır.
Etiketler: 18. madde, cgil, Anayasa Mahkemesi, Covid, Pandemi, Fornero reformu
Eşitsizliklerde Yazılı, İş | 9 Yorum »
Her iki durumda da haberlerin merkezinde Anayasa Mahkemesi yer alıyor. İki gün önce Consulta, Ravenna Mahkemesi tarafından ortaya atılan bir soruya atıfta bulunarak, ekonomik nedenlerle işten çıkarmanın haksız olması durumunda işçinin yeniden istihdam edilmesi gerektiğini belirten bir karar verdi (2012 reformuyla yapılan değişikliklerden sonra, yargıcın yeniden istihdamı ayarlama seçeneği vardı, ancak yükümlülüğü yoktu. İşten çıkarmanın altında yatan) “ekonomik nedenlerle işten çıkarma ile haklı nedenle işten çıkarma arasındaki muamele farkı: İkinci hipotezde işe iade yükümlülüğü öngörülürken, diğerinde aynı işe iade ile tazminat ödenmesi arasındaki tercih kendi iradesine bırakılmıştır. hakimin takdiri”.
Ancak bugün CGIL, Roma Mahkemesi’nin, sendikanın kendisi tarafından sunulan “temyizde öne sürülen tezleri”, “İşler yasası tarafından kurulan tazminat sisteminin meşruiyeti konusunda” kabul ettiğini duyurdu. 16 çalışanın altındaki şirketler”. Bu nedenle, 23/2015 sayılı Kanun Hükmünde Kararname hükmü şu anda Anayasa Mahkemesi tarafından incelenmektedir; buna göre, küçük işletmelerde hukuka aykırı olarak işten çıkarılma durumunda işçiye yalnızca “en az üç ile en fazla altı arasında” tazminat ödenecektir. ay”. CGIL’in Mahkeme tarafından kabul edilen tezine göre gerçekten küçük bir tazminat, “çok küçük olduğu ve hukuka aykırı davranışlara karşı caydırıcı olmadığı için Anayasa’nın 3, 4, 35, 44 ve 117. maddelerine aykırıdır. işverenler”. Ayrıca, CGIL Hukuk Bürosu, “Roma Mahkemesi, Avrupa Sosyal Haklar Komitesi tarafından 2020’de kabul edilen CGIL’in toplu şikayetine açıkça atıfta bulunarak, İşler yasası disiplininin İş Kanunu’nun 24. maddesinin ihlalini gerektirdiğini değerlendirmiştir. Sosyal Şart Avrupa”.
Şimdi son söz bir kez daha Anayasa Mahkemesi’ne ait, bununla birlikte başka durumlarda da haksız ihraç nedeniyle katı tazminat mekanizmasına itiraz etti. 18. madde o zaman yeniden revaçta, ama nasıl? Anayasa Mahkemesi açıkça organik reformları destekleyemez. Ve Fornero reformunun ve İş Yasasının önemli parçalarını “parçalara ayırmak”, paradoksal bir şekilde, sonunda haksız bir sonuca yol açar: şimdiye kadar (kalıcı sözleşmeli eski çalışanlar) kendilerini düzenleyici bir bakış açısından bulanlar arasındaki farkları daha da vurgulamak. bir demir varil ve Covid ile yönetilmesi daha zor hale gelen unsurlara maruz kalanlar.
Pandemi, tüm dünyada işgücü piyasasını daha da ikili hale getirdi: bir yanda iyi bir sözleşmeyle güvence altına alınan akıllı çalışmaya sakin bir şekilde devam edebilenler, diğer yanda kendilerini bir gecede sözleşmesiz bulanlar ve sosyal güvenlik ağları olmadan. Hükümet, krizin etkisini hafifleten olağanüstü amortisörlerle müdahale etti, ancak işsizlik durumunda çok az korunan veya hiç korunmayanların olağan yönetimi sorunu devam ediyor.
İki gün önce verilen karar bir hata gibi görünüyor, şimdi tüm gücüyle geri dönen 18. madde korumalarının kademeli ve ardından kesin olarak aşılmasını umut eden şirketler için geçmişe dönüş, ancak herkes için değil. Şimdi genel bir reforma her zamankinden daha fazla ihtiyacımız var, ancak geçmiştekinden farklı bir şekilde yapılıyor. Her yaştan, cinsiyetten ve kategoriden çalışana dengeli koruma sağlayacak şekilde yapılır, aksi takdirde korunanlarla dezavantajlı olanlar arasındaki uçurum daha da derinleşecek ve yeniden başlatma en savunmasızları geride bırakacaktır.
Etiketler: 18. madde, cgil, Anayasa Mahkemesi, Covid, Pandemi, Fornero reformu
Eşitsizliklerde Yazılı, İş | 9 Yorum »